.
Για περισσότερα επί του επαγγελματικού τομέα ...
κάντε κλικ στο όνομα
Η συναισθηματική αναφορά της καταγωγής μου βρίσκεται σε ένα χωριουδάκι που ονομάζεται Δραγασιά και είναι κρεμασμένο στα δασώδη βουνά του Βοΐου, κοντά στην Καστοριά που όμως ανήκει στα διοικητικά όρια του νομού Κοζάνης.
Αναφέρομαι ως γόνος του πατέρα μου Αχιλλέα, που βρίσκεται πλέον για πάντα στην μικρή πλαγιά μνήμης στο χωριό των προγόνων μας. Η μητέρα μου –Παγώνα- εκλιπούσα και αυτή, είχε καταγωγή από την Μικρά Ασία και ευθύνεται για όλα τα αρώματα και τις γεύσεις που μου κληροδότησε από την κουλτούρα των Ελλήνων της Ανατολής.
Έζησα και μεγάλωσα στον απόηχο της μεταπολεμικής κουλτούρας του Πειραιά, κρατώντας ένα κομμάτι στη ζωή μου να νοιώθει «βουνίσιο», μια και από μικρός επισκέπτομαι τα πατρώα εδάφη και τρέφω ιδιαίτερα συναισθήματα για αυτά.
Θα μου επιτρέψετε να μνημονεύσω τα ονόματα των παππούδων που μπορεί να μην έχουν σημασία για ένα επισκέπτη αυτής της σελίδας, όμως αποτελούν τιμή και σεβασμό στη μνήμη των ανθρώπων που ευθύνονται για την ζωή που ακολούθησε. Στο πρόσωπο τους αποτίω φόρο τιμής, για όλους τους κοινούς μας προγόνους που μας παρέδωσαν το δώρο της ζωής και της σκέψης μέσα από τη γλώσσα. Ο Παππούς μου λοιπόν από την Δραγασιά ήταν ο Κώστας Ζωγραφόπουλος (Σαμαράς) και γιαγιά μου η Κατερίνα, που δεν την γνώρισα μια και απεβίωσε μέσα στην εξαθλίωση των συναισθημάτων του εμφυλίου πολέμου. Από την γενεαλογία δε της μητέρας μου υπήρξε ο ευφυής Στράτος και η ήσυχη Παναγιώτα.
Η επαγγελματική μου δράση, συνοψίζεται σε περιόδους ενασχόλησης με αντικείμενα ετερόκλητα αλλά και τόσο συναφή με την ολιστική θέαση που μου έδωσαν για τον κόσμο που βιώνω. Έτσι σπούδασα και εργάστηκα για αρκετά χρόνια ως γεωτεχνικός σε όλη την Ελλάδα. Στην συνέχεια προέκτεινα το γνωστικό μου αντικείμενο στον τομέα των Δημοσίων Σχέσεων και ανέλαβα την ευθύνη του αντίστοιχου τμήματος κεντρικής Συνεταιριστικής Ένωσης.
Ασχολήθηκα χωρίς να έχω επαγγελματική ιδιότητα αλλά διάθεση προσφοράς με το σκίτσο και φιλοτέχνησα επικοινωνίες και εκδόσεις στον τομέα των δημοσίων σχέσεων που λειτουργούσα.
Η αντίληψη μου όμως για την Τέχνη και η εικόνα που είχα για την μάταιη ενασχόληση μου στον γεωτεχνικό κλάδο, μια και πάντα ήταν εξαρτημένος στην θανατερή ιδιωτεία των εκάστοτε αρμοδίων… με ώθησαν μακριά σε ένα διαφορετικό επαγγελματικό χώρο.
Ίδρυσα λοιπόν μια επιχείρηση που αντικείμενο της ήταν να σχεδιάζει και να κατασκευάζει χώρους ανθρώπινης δράσης. Έτσι από τότε με τους συνεργάτες μου δημιουργούμε καταστήματα, εκθεσιακούς χώρους καθώς και σκηνικά θεάτρου.
Ίδρυσα λοιπόν μια επιχείρηση που αντικείμενο της ήταν να σχεδιάζει και να κατασκευάζει χώρους ανθρώπινης δράσης. Έτσι από τότε με τους συνεργάτες μου δημιουργούμε καταστήματα, εκθεσιακούς χώρους καθώς και σκηνικά θεάτρου.
Το θέατρο είναι το άλλο μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου. Μαθήτευσα την υποκριτική και την λειτούργησα για χρόνια έχοντας τον τίτλο του εραστή της τέχνης έχοντας κερδίσει μια ανείπωτη γοητεία από αυτό.
Παράλληλα έγραφα και γράφω ως προσωπική ανάγκη έκφρασης, διηγηματικό λόγο, θεατρικά κείμενα ενώ ορθογραφώ μέσα από το προσωπικό μου ύφος στο διαδίκτυο.
Το σημαντικότερο και πλέον ουσιαστικό κομβικό σημείο στη ζωή μου χωρίς να έχω την ανόητη έπαρση του «επαΐοντα της ζωής» είναι αυτό της ύπαρξης των παιδιών μου.
Επιλέγω το μέτρο της έκφρασης και την παρρησία της σκέψης μέσα από φερώνυμη επικοινωνία. Θεωρώ την επιθετική γραφή -μέσω ανωνυμίας- ως την έκφραση του φασισμού των αδυνάτων της σκέψης σε όποια διαστρωμάτωση και αν βρίσκονται.
Τέλος η εικόνα που έχω για τον εαυτό μου, είναι ένας απλός φάκελος (ανοιχτός) που συνέχεια προστίθενται και αφαιρούνται σκέψεις ,και στάσεις στη ζωή … όσο ταξιδεύει...
Γράφηκε την Άνοιξη του 2009
Γράφηκε την Άνοιξη του 2009
